ÖZGÜRLÜK

“İnsan, özgürlüğüne insanların oluşturduğu düşünce yasalarının üzerine çıktığında ulaşır.

Bu çıkış süreci, bir otorite ve ona bağlı olan insanların gereksinimlerinden örüldüğü için insan, bu örgüde kendi bağından bir bağla bağlı olduğu için oldukça zorlanır.

Çünkü otorite, yine kendisinden olan bir seçimin yanındadır; kendisinden uzaktadır.

Bu uzaklığa yürümeye kalktığında bir ötekileştirme savaşına gireceğinden, başkalarının düşüncelerine bir cümle katarak, o bir cümlede özgür bir yaşam inşa etmeye çalışır.

Bir başkası resmi çizer, insan renklerini kendi boyadığı için o resmi kendi eseri sanır.

İnsan, etkiden etkilenmeden kurtulmadığı sürece esirdir. Bu insan, esaretindeki güç kaynağını güçlü gereksinimlerden alır.

Bu, insanın peşine düştüğü, açlığını çektiği hak, ilim, sevgi, otoriteye ait olma ve hırs gibi güçlü gereksinimlerdir.

İnsan, bu gereksinimlerden hayatını çıkardığında elinde kalan özgürlüğüdür.”

Çağımız insanı düşünüldüğünde, yukarıdaki gereksinimlerinden doğan mücadeleye kendini karıştırmadan, ihtiyacını alarak bir şeyin varlığına ihtiyaç duymadan yürüyebildiği ölçüde özgür kalabilmiştir.